When are we going to unstuck from Rabat and proceed a little bit deeper to Morocco?
I feel at home here, for sure, because our delay acclimatized us to the local habitats and now I feel much more comfortable with people here. I admit that at the beginning I was a little bit terrified. Now I am used to women in a chador and to men with curious glance, as to the strange language they all speak.
Of course, as Greeks and pure Orthodox Christians, yesterday we attended the liturgy that takes place in Casablanca every Sunday (I was so bored…_A.T.). It’s where the Hellenic community owns an orthodox church and we were pretty luck that the Archbishop Alexios was leading the liturgy accompanied by two young priests, Alexios and Andreas. After the church, we went to bar-restaurant La Sqala at the port of Casablanca for a lunch.
This morning, we woke up very early, at 6 am, to talk to Takis and Thodoris the producers of Best Radio 92,6 and right after we visited Chellah of Rabat. It’s a necropolis built on a Roman city, Sala Colonia, surrounded by an impressive wall of 13th century. The place reminds Hithcock film, the birds thanks to the hundreds of birds nesting in the area. After some real good photos we returned home to work a little bit. Tonight seems to be our last one with Mr. Costas and Mrs. Meta, here in Rabat, as from tomorrow we go to Casablanca to attend the repairs of our car. _V.Netou
Ααααχ πότε επιτέλους θα ξεκολλήσουμε από το Ραμπάτ και θα προχωρήσουμε λιγάκι πιο βαθιά στο Μαρόκο;
Νιώθω πια τόσο οικεία εδώ, έχω εγκληματιστεί για τα καλά. Βέβαια, σκέφτομαι ότι η καθυστέρησή μας με κάνει να νιώθω πιο κοντά στην εδώ ζωή και πιο άνετα με τους ανθρώπους. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή ήμουν ψαρωμένη και τρομοκρατημένη. Τώρα πια όμως έχω συνηθίσει τις γυναίκες με τις μαντήλες γύρω από το κεφάλι, τα άγρια βλέμματα των ανδρών και αυτήν την τόσο ακαταλαβίστικη γλώσσα.
Βέβαια να μην ξεχνιόμαστε είμαστε Έλληνες και σαν γνήσιοι χριστιανοί ορθόδοξοι πήγαμε να παρακολουθήσουμε την λειτουργία που γίνεται κάθε Κυριακή στην Καζαμπλάνκα (πόσο βαριόμουν!_Α.Τ.). Εκεί, η Ελληνική κοινότητα έχει την εκκλησία της από το 1926, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, και είμασταν τυχεροί γιατί χθες λειτούργησε ο Μητροπολίτης Αλέξιος μαζί με τον Διάκο Αλέξη και τον πατέρα Αντρέα. Μετά τη λειτουργία βέβαια σαν γνήσιοι Έλληνες πήγαμε και φάγαμε όλοι μαζί στo La Sqala, ένα παραλιακό μπαρ-ρεστοράν στην Καζαμπλάνκα.
Σήμερα το πρωί αφού ξυπνήσαμε από τις έξι τα χαράματα, 9:00 ώρα Ελλάδας, για να μιλήσουμε στον Best με τον Τάκη και τον Θοδωρή, πήγαμε να επισκεφτούμε τη Σέλαχ (Chellah) του Ραμπάτ. Η νεκρόπολη αυτή υπήρξε Ρωμαική πόλη με το όνομα Sala Colonia, αργότερα χτίστηκε το τείχος γύρω της από τους Μερινίδες τον 13ο αιώνα. Το κτίριο μέσα σχεδιάστηκε από τον σουλτάνο Abu al-Hassan Ali. Δυστυχώς όμως λόγου του σεισμού του 1755 υπέστη σοβαρές ζημιές.
Το τοπίο μέσα έμοιαζε υπερβολικά με την ταινία του Χίτσκοκ «Τα πουλιά», παντού έβλεπες πελαργούς και διάφορα άλλα είδη πουλιών να πετάνε από πάνω σου, δεν είχαμε ξυπνήσει και καλά και ήταν σαν να ζούσαμε την ταινία κανονικά (υπερβολές, κοιιμόμασταν όρθιοι…_Α.Τ.). Ευτυχώς, μετά από ένα διάλλειμα μέσα στον αρχαιολογικό χώρο και μετά από μια καλή φωτογράφηση, επιστρέψαμε σπίτι για να γράψουμε για όσα εσείς τώρα διαβάζετε. Απόψε είναι το τελευταίο μας βράδυ με τον κ. Κώστα και την κ. Μέτα γιατί αύριο πάμε Καζαμπλάνκα, να δούμε τον καρίμπου να φτιάχνεται…_Β.Νέτου