It was a long day yesterday. From the 240 km. off-road route we got out in the afternoon, as we arrived to Tagounite. From there we drove 25 km. south towards M’ Hamid where the tarmac ends and the dunes start. It is a Merzuga style resort but more quiet and alternative.
There, we met Ali Laghfiri and that was the reason to postpone our departure for Ouarzazate for today. Ali took us at Erg Lehoudi, guided us to the Dunes, where we made some TV filming for Epi Trochon programme, and had a nice tea accompanied a bargain of local goods, made by sahraoui nomads. As it got dark, Ali invited us to stay at his camp and have tazin together.
So we spent one more night in Sahara, laying on blankets over the sand, drinking tea and talking with a new good, 22years old friend of the sahraoui tribe. The tazin was served as the friends of Ali where playing Sahara blues. It was the best we could have in the desert even if with Vula we were so tired that couldn’ t really enjoy this unique night. Insallah, next time, as Ali says…
Today, after a morning tea at Ali’s home, we had to hit the tarmac road again to Ouarzazate. What a petty, to leave behind a place like this and it’s people. In anyway, the good news is that tonight we are going to to be in a town, developed thanks to the nearby Hollywood studios. It’s not uncommon to meet Brad Pit in Ouarzazate, having dinner at Chez Dimitri, the famous restaurant that a greek made in 1928 and today his son Petros, runs. But more for Chez Dimitri, tomorrow as long as we travel to Marrakesh…_A.Temperidis
Monday 28/5/2007, 6:20 pm Total km: 5.694 Day km: 249 Overnight: Ouarzazate Camping, Morocco,
Tip of the day: you want to have a real Sahara taste in Morocco? Send an e-mail now to Ali Saghfiri (caravanedereve@hotmail.com) and write him that you are friends of Akis and Vula, the Greeks…
Highlight of the day: morning tea at Ali’s house.
Αποχαιρετώντας τη Σαχάρα (για την ώρα…)
Χθες ήταν πολύ μεγάλη μέρα, γι’ αυτό και δεν διαβάσατε φρέσκο ημερολόγιο. Από τη διαδρομή των 240 χιλιομέτρων, βγήκαμε χθες μεσημέρι,αφού μαζί με τις φωτογραφήσεις και τα γυρίσματα χρειαστήκαμε περίπου πέντε ώρες για 120 τόσα χιλιόμετρα. Στο Ταγκουνίτ, όπου φτάσαμε, πολύ κοντά και προς τα νότια είναι το Εμχαμίντ (M’ Hammid), ένα θέρετρο τύπου Μερζούγκα στο πιο εναλλακτικό όμως, στο οποίο τελειώνει η άσφαλτος και ξεκινούν οι αμμόλοφοι. Πήγαμε εκεί για να παίξουμε με το Discovery αλλά και για να κάνουμε ένα χιουμοριστικό γύρισμα για το Επί Τροχών. Στο πρώτο καφέ, συναντάμε ένα παλικάρι – της φυλής Σαχαράουι – με μαλλί ράστα, πολύ συμπαθητικκό. Ο Άλι! Μας λέει ότι έχει κάμπινγκ και μπορεί να μας πάει εκεί να μας δείξει και τους αμμόλοφους. Αφού αποκλείουμε την πρότασή του (με κρύα καρδιά) να πάμε μαζί του προς Φουμ Ζγκουίντ από εκτός δρόμου διαδρομή (πέρασε και το Ντακάρ από εκεί πέρυσι) για να δούμε τους απίθανους – κατά τον ίδιο – αμμόλοφους της Σικάγκα, τον παίρνουμε μαζί μας για να μας δείξει κάτι πιο κοντινό. «Θέλουμε να φωτογραφήσουμε και με το που πέσει ο ήλιος, να φύγουμε για Ουαρζαζάτ», του λέμε. Μετά από διαδρομή 30’ μας πηγαίνει σε ένα απίθανο μέρος, το Erg Lehoudi όπου η οικογένειά του έχει φτιάξει μια κατασκήνωση, που θα τη βρείτε και στο Lonely Planet. Αφού ξεσαλώνουμε στους αμμόλλοφους και τρώμε και ένα μικρό κόλλημα σε ένα βαθούλωμα (από όπου μόνο με άλμα βγήκε το Disco…), η νύχτα έρχεται στη Σαχάρα… «Θα μείνετε εδώ μαζί μας» λέει ο Άλι, ενώ μας σερβίρει καφέ και μας δείχνει κάτι απίθανα βραχιόλια και κολιέ των νομάδων της φυλής του. Τελικά μας πείθει, οπότε νάμαστε μία μέρα ακόμη στην έρημο και μία – ακόμη – μέρα πίσω από το πρόγραμμα. Το δίδαγμα; Ποτέ μην βάζεις σφιχτά προγράμματα στο Μαρόκο. Εξάλλου, πού αλλού θα τρώγαμε τέτοιο απίθανο ταζίν, αραγμένοι σε κουβέρτες πάνω στην άμμο και με μία παρέα από ρασταφάρι Μαροκινούς να παίζουν ταμπούρλο, καστανιέτες και κιθάρα και να τραγουδούν μπλουζ της Σαχάρας. Δυστυχώς, είμασταν πολύ κουρασμένοι και η Βούλα κάπως φοβισμένη με την όλη φάση (τόσοι άντρες κι εκείνη στο πουθενά), οπότε αποδειχτήκαμε κάπως ξενέρωτη παρέα για την περίσταση. Για ύπνο πέσαμε πάντως στις δύο – στη Maggiolina εμείς, στις κουβέρτες πάνω στην άμμο ο Άλι και η παρέα του. Και ξυπνήσαμε χαράματα γαμώτο για να βγούμε στους Τάκη Γιαννούτσο και Θοδωρή Βαμβακάρη του Best Radio, αλλά καλό είναι κι αυτό γιατί μας βάζει σε τάξη κάθε Δευτέρα πρωί. Όμως, ο Άλι, πάλι δεν μας άφηνε να φύγουμε. «Μείνετε εδώ, να φάμε εδώ», και τέτοια… Μετά από ένα τσάι και ζεστό ψωμί με λάδι στο σπίτι του και αφού είδαμε όλες τις φωτογραφίες από Ολλανδέζες, Γαλλίδες και Νορβηγίδες ερωμένες του (Θεός ο Άλι – αξίζει άρθρο από μόνος του!), τον φιλήσαμε σταυρωτά (τέσσερις φορές εδώ) και βγάλαμε το Discovery στο δρόμο για το Ουαρζαζάτ. Εδώ όπου είναι τα χολιγουντιανά στούντιο και δεν είναι απίθανο να συναντήσεις τον Μπραντ Πιτ να τρώει διακριτικά σε κάποιο εστιατόριο της πόλης. Σε ποιο; Στο Chez Dimitri φυσικά, στο πιο παλιό στέκι του Ουαρζαζάτ, ένα από τα καλύτερα ρεστοράν όλου του Μαρόκου και σίγουρα το πιο καλτ. Και το καλύτερο; Ανήκει σε Έλληνες, την οικογένεια Κατρακάζου και συγκεκριμένα στον Πέτρο, το γιο του Δημήτρη που το έφτιαξε το 1928 παρακαλώ. Εκεί θα απολαύσουμε το δείπνο μας απόψε, με οικοδέσποινα μία γλυκύτατη Καλαμαριώτισα, τη Σαρλότ, που μόλις σήμερα γνωρίσαμε. Περισσότερα για το Chez Dimitri, όμως, αύριο που εμείς θα οδεύουμε προς Μαρακές…_Α. Τεμπερίδης
Δευτέρα 28/5/2007, ώρα 5:50 μ.μ., Ολικά χλμ.: 5.694, χλμ. ημέρας 249, Διανυκτέρευση: Κάμπινγκ, Ουαρζαζάτ, Μαρόκο Συμβουλή της ημέρας: Θέλετε να πάρετε μία αυθεντική γεύση Σαχάρας; Στείλτε e-mail στον Ali Laghfiri (caravanedereve@hotmail.com) στο M’ Hamid και γράψτε του ότι σας στέλνει ο Άκης και η Βούλα… Στιγμή της ημέρας: το πρωινό τσάι στο δωμάτιο του Άλι, με τις αφίσες του Μπομπ Μάρλεϊ…